Titik Fokus.
Pada satu titik dalam hidup aku, aku fokuskan pada satu nama tegar dan aku berharap dia juga fokuskan nama aku juga dalam hidupnya. Walaupun kecil, halus dan kelihatan bukan seperti apa-apa, tapi masih wujud. Itu sudah memadai. Untuk aku ukirkan titik itu hakikatnya sangat payah. Aku gelapkan mata kepala aku hanya kerana satu titik itu. Cuma titik itu. Jadi penglihatanku terus kabur, kepala aku kosong. Hitam. Pekat. Gelap. Yang aku lihat Cuma titik fokus itu. Aku harap aku tak tersalah mantera. Aku harap aku tak salah jampi. Aku ada dua pilihan, sama ada aku pekatkan lagi lukisan titik fokus itu atau aku padamkan saja titik fokus itu ? Mana lagi berbaloi ? Mahu saja aku padamkan titik fokus itu. Sebab aku rasa buang masa dan mengarut. Sial. Rasa macam orang paling bodoh dalam dunia ni.