
Subuh tadi aku jumpa Tuhan. Sunyi. Aku dengan Tuhan je. Dia dengar aku nangis tapi dia tak cakap apa-apa. Dia senyum tengok aku. Dia cakap dia bukan saja-saja bagi dugaan ni semua kat aku. Dia tahu aku kuat. Dia tahu aku boleh layan benda-benda bodoh ni. Aku cakap dengan Tuhan yang aku tak kuat. Aku penat menangis. Aku tanya Tuhan lagi. Apa salah aku kat dia sampai banyak sangat kesedihan dia bagi kat aku. Tuhan senyum lagi. Dia kata aku tak salah apa-apa.
Semua orang kata aku kuat. Semua orang kata kalau diorang kat tempat aku, diorang dah give up awal-awal. Sebenarnya aku tak kuat. Tuhan tipu aku. Dia saja sedapkan hati aku. Dia suka tengok aku menangis.
Ayah, orang tengah nangis ni. Tadi ayah call, orang nak cerita tapi tak boleh. Ayah doakan orang okay. Doa ayah dengan mama je buat orang hidup. Jangan pernah berhenti doakan orang okay.